Welcome to Eddie

always in extase



door Eddie Baantjerij


interim wethouder, kandidaat burgemeester,

politiek bestuurder van formaat, mensenkenner

van formaat en voorstander van een feestgemeente

De brief van Eddie aan Freddie

Zorgplicht


“Beste Freddie, doe me een plezier en stuur ook zoals alle andere Nederlanders een email en ik zorg voor een gedegen antwoord”, fluisterde Hans in mijn oor na mijn bezoek aan de afdeling Oogheelkunde van ons plaatselijk ziekenhuis. “Ik zal je persoonlijk een antwoord geven”. Ik keek hem verbaasd aan en geloofde hem op zijn woord. Diezelfde avond na een uitzending van Netwerk klom ik in de pen. Zorgplicht is een fantastisch Nederlands begrip en wordt van overheidswege opgelegd aan financiële instellingen, bomenbezitters, zorgverzekeraars, werkgevers, leraren en noem het maar op. Fantastisch. Ik voelde me omsloten door de veilige armen van Hans en durfde hem eigenlijk al niet meer te vragen waarom de ziekenfondspremie tweemaal zo hoog zou worden, waarom de ziektekostenpremie niet rechtstreeks via het loonstrookje zal worden geregeld, hoeveel de zorg nu goedkoper is geworden door de nieuwe maatregelen van dit kabinet, of dat het de zorgverzekeraars verboden zal worden reclame te maken voor hun goedkope verzekeringen zodat de premie zal kunnen dalen omdat zij reclamegelden uit zullen sparen en last but not least, of de ziekenhuizen nu niet meer zo uitbundig hun lokaties zullen gaan verbouwen tot koninklijke paleizen.

Dit was een lange zin, maar samengevat de vragen die ik aan Hans stelde en ik warempel kreeg beantwoord. Ja, Hans antwoordde, maar niet zelf. Hij had zich verontschuldigd en zo naief als hij altijd al was, had hij nooit gedacht dat vier miljoen Nederlanders in de pen zouden klimmen. Maar Hans is ook een rappe man: hij zorgt net zo snel voor een oplossing als hij spreekt, ondanks dat hij daardoor moeilijk is te verstaan of te begrijpen.

Hans heeft gevoel voor zorg. Ik bekeek zijn antwoord. Het was een email van drie kantjes en bewonderde zijn inzet totdat ik bemerkte dat de gehele tekst was gegenereerd door het Zorgteam die wellustig gebruik had gemaakt van standaard teksten. Ik was diep teleurgesteld, omdat hij mij persoonlijk als goede vriend zou antwoorden, maar desondanks drukte het een gevoel van veiligheid bij mij uit. Ik voelde mij beschermd door de Nederlandse overheid, door onze meelevende regering, door onze eigen Minister Hans! 


Ik las de email door en begreep na het lezen van de laatste woorden waarom onderwijzers er de brui aan hebben gegeven en niet meer voor onze kinderen willen zorgen laat staan ze aan durven te raken, de bomen in onze achtertuinen stiekum door buurmannen worden gekapt, de financiële instellingen ons keer op keer een loer willen draaien en mij diep in het rood willen storten, mijn werkgever geen vast contract wil aanbieden en mij liefst vandaag dan morgen ziet vertrekken en de zorgverzekeraars zich steeds meer in de handen zullen wrijven. Dankzij Hans is de Zilvervloot voor hen in aantocht en zo wil ik het ook in ons dorp gaan doen. Mijn voorganger heeft niet voor niets tegen een kleine prijs alles in goede orde achter gelaten en gezorgd dat wij nu vier mooie uitkijktorens in het toekomstige centrum hebben met uitzicht op de vijfde. Voor een fantastische lintbebouwing langs de A4 heeft hij gezorgd, zodat onze nachtrust bij oostenwind weer terug zal keren en de woonwagenbewoners in Gods natuur mogen blijven vertoeven tegenover de vriendin van Frans Brocken. Alles via de weg van de gemoedelijke consensus zonder een onvertogen woord van alle raadsleden die hem immer de hemel in hebben geprezen. Hoe mooi ziet de Houtkamp er niet uit vanuit het penthouse of straks vanaf de bovenste verdieping van ons nieuwe gemeentehuis. Hoe rijkelijk zal de zuiverende zuurstof van het opgeschoonde Leiderdorpse klimaat niet weer in onze vervuilde longen kunnen stromen en zij daardoor weer worden ontdaan van oude A4-vervuiling. Ik verheug me erop dit karwei van Eddie af te maken en tegen een geringe prijs de premie van het Leiderdorps Kruis bij uw aanslag OZB te mogen voegen. U heeft nog wel geen antwoord gekregen op uw  bezwaarschrift OZB, maar vergeef me, dat komt allemaal goed met de nieuwe aanslag, want dan doen wij er gelijk de plaatselijke zorgpremie erbij. Heeft u dan een te laag inkomen dan krijgt u direct een lokale compensatie inclusief drie theaterbonnen voor de Muzenhof. Geloof me het wordt feest in Leiderdorp, want de rijken onder u zullen de zwaarste lasten gaan dragen.


Immers, zoals Hans letterlijk aan me schreef:”Eén van de manco’s in het oude stelsel was het gebrek aan prikkels om efficient te handelen. Bij de verzekerden was de zorgverlening te vanzelfsprekend en ontbrak het bewustzijn van wat het allemaal kost”. Ja begrijp me goed, de oorzaak van al die te hoge kosten komt door u. Wij als politici staan met onze rug tegen de muur en daarom grijpen wij in. Uiteindelijk is nooit iets duurder geworden door ons politiek handelen, maar tegen inflatie, ongekwalificeerde wethouders, raadsleden, prestige-objecten en verhoogde benzineprijzen kunnen wij niet opboksen. U, burger, is de oorzaak.


Echter voordat ik over zal gaan tot het opleggen van de nieuwe lokale zorgpremie van het Leiderdorps Kruis heb ik het College geadviseerd eerst aan personality building te doen, want daar hebben ze in Den Haag geen kaas van gegeten. Ik heb daartoe mijn buurvrouw bereid gevonden model te staan als boegbeeld voor onze nieuwe billboardposters die op de Engelendaal te zien zullen zijn. Ik heb haar onderbuikgevoelens gefotografeerd in een een te korte spijkerbroek als toonbeeld voor de minima. Ik heb haar piercing mogen fotograferen als toonbeeld van durf en de mooie kleuren van haar zomerjurkje om de schijnbare droomwereld van de modale man te prikkelen, zodat hij er vrolijk van zal worden en nooit meer bezwaarschriften in zal dienen. Volgende week breng ik het concept in de collegevergadering aan de orde. Vermoedelijk zal het de onderbuikfoto worden, want Arie moest afhaken en heeft inmiddels ook zijn bezwaren elders ingetrokken.  


met vriendelijke groet

Eddie 

copyright Ton de Vrind Photography © 1995-2024