eddie 30

Geen kerstpakket

door Dr. Anton Fogel

(vogelkennner van formaat)

“Ik wil dicht bij de mensen staan, maar het lukt me niet”, schreeuwde de wethouder.

In november van het vorige jaar sprak ik mijn verontrusting al uit over het voortbestaan van de Leiderdorpse mus. Het is jammer genoeg zover.

Momenteel staat het nieuws bol van de ons zo geliefde straatmus, huismus of zo u noemen wil de beroemde Leiderdorpse mus die allen met de ondergang worden bedreigd. Deze laatste soort is een bijzondere, omdat het beestje zich vaak als mens manifesteert. Gehuld in een lange overjas en vermomd als wethouder, burgemeester of topambtenaar beweegt hij zich regelmatig door Leiderdorpse straten op zoek naar begrijpende Leiderdorpers. Soms wordt hij ook wel de kameleon onder de mussen genoemd. “Ik wil dicht bij de mensen staan, maar het lukt me niet”, schreeuwt de mus regelmatig over de Engelendaal.

“De maatschappij is na mei vorig jaar voorgoed verhard en dat is te merken”. Gisteren was de mus op weg naar het gemeentehuis om mee te helpen de kantine op te ruimen na een braspartij van oud-gemeente-ambtenaren. “Ook steken wij, als overheid, de hand in eigen boezem, want de laatste negen jaar is het alleen maar bergafwaarts gegaan in Nederland”, mompelde de mus tegen de bijstandstrekker die voor het gemeentehuis stond te wachten om zijn uitkering op te halen. “Dat moet jij nodig zeggen”, zei de man met het smoezelige uiterlijk. “We staan net als in de jaren dertig weer in de rij en ik heb nog nooit een kerstpakket van jullie gehad.

Wat denken jullie wel hoe ik me voel als mijn kinderen met de kerst vragen: ‘Pa, waar is jouw kerstpakket?’ Ook is er nog nooit een kerstbuffet of anonieme nieuwjaarsreceptie speciaal voor onze doelgroep georganiseerd. Ik kijk met pijn in mijn hart naar al die fiscaal aftrekbare recepties en cadeau’s die voor de werkende klasse worden georganiseerd. En dan roept de directie, dat iedereen nog gauw een dienstfiets krijgt, omdat het in 2003 niet meer aftrekbaar is”. De mus maakte zich uit de voeten, nadat de smoezelige man met een dreigend gebaar zijn hand in de binnenzak stak.

“Nee, nee, kom jij eens terug, musje, want ik wel nog wel even opheldering over die de Blaeij, de ex-secretaris-directeur van het waterschap. Die gaf op 12 december een afscheidsreceptie in Rijpwetering. Hij kreeg de zak, omdat dijkgraaf Panman en al die andere vergadermonsters niet meer met de man konden opschieten.

Over de hoogte van de gouden handdruk werd geen mededeling gedaan. Wie heeft dat betaald?”.

“Dat hoor je nog, dat hoor je nog”, mompelde de mus en verdween het gemeentehuis in.

Op het bureau van de Leiderdorpse mus lagen tientallen wenskaarten en een opmerkelijke e-mail uit de zustergemeente Merchtem:

Hierbij wens ik u namens het gemeentebestuur een succesvol en vooral gezond jaar 2003 toe. Voor enkelen onder u is het jaar zeer nat geëindigd, tot spijt van elkeen. Doch ook uit negatieve zaken moet een bestuur positieve elementen kunnen halen en hiermee een oplossing voor het probleem - al dan niet volledig - trachten te vinden. Qua infrastructuur zal in 2003 reeds worden gepoogd om het hoogstnodige te doen (vb. riolering Drielindenbaan, dam thv. Reedijk, enz. . ).

Uit de grote solidariteit die wij mochten beleven tijdens de overstromingen en de vele vrijwilligers die zich hebben gemeld, is de idee gegroeid in Merchtem een noodcomité op te richten.

Elkeen van u die zich geroepen voelt om, in geval van nood (fase II van het rampenplan) de gemeentediensten een hand toe te steken, zal zich vanaf heden kunnen melden. Dit kan gebeuren op het secretariaat van de gemeente, ofwel

-> telefonisch : (052) 38 11 88 of

-> via email : eddie.deblock@merchtem.be

Mogen wij echter, samen met u, hopen dat onze feestgemeente in 2003 zal worden gespaard van alle onheil.

Om af te ronden citeer ik graag een gekende uitspraak :

« Lachen heeft nog niemand schade berokkend ».

Met vriendelijke groeten,

Eddie De Block

Burgemeester Merchtem

“Dat moet ik Don vertellen”, kraaide de mus. “Ik haal mijn carnavalsspullen van zolder en ga met hem mee. Uiteindelijk was onze gemeente ooit ook een natte-voeten-gemeente. In nood leert men zijn vrienden kennen. Misschien krijg ik wel een kerstpakket van Eddie”.

Ook Don, onze eigen feestwethouder, reageerde enthousiast en had zijn vrouw al gebeld de reis naar Schotland te cancellen. “Bel ook direct even Anton Fogel”, riep hij naar zijn secretaresse. “Die wil vast ook mee”. “Nee, dat hoeft niet meer”, riep ze, “want ik heb al een e-mail van hem gehad”. “Oh ja? Wat staat erin?”

Geachte Heer de Burgemeester,

Ik dank u voor de wensen voor 2003. In het bericht heb ikvernomen datook uw gemeente is getroffen door de watersnood. Hoewel ik fysiekgeen twintig-jarige meer ben, wil ik u mijn hulp in welke vorm dan ook aanbieden.

In een feestgemeente als de uwe moet men ook in nood steun uit elke hoek kunnen verwachten.

De afstand is wat groot, maar ik kan mij voor een paar dagen zeker wel beschikbaar stellen.

met vriendelijke groet

Dr. Anton Fogel

(vogelkenner van formaat)

“Puh, die Anton”, mompelde Don. “Nou ik zie hem daar dan wel in de kroeg achter de zandzakken.

Ik stuur wel een reisverslag”.

Heeft u nog meer ideeën voor vreemde gebeurtenissen, natte voeten, nieuwe telefoonnummers of aardige telefonistes?

Stuur voor 22 januari een e-mail en wij zenden ze door aan de Lijst Opa Pim.

Eddie

LIVE RADIO SUNLITE